வாணியம்பாடி அருகே 17-ம் நூற்றாண்டை சேர்ந்த சதிக்கல் கண்டெடுப்பு

வாணியம்பாடி: வாணியம்பாடி அருகே 17ம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த கற்திட்டை அமைப்புடன் கூடிய சதிக்கல் கண்டெடுக்கப்பட்டுள்ளது.

திருப்பத்தூர் மாவட்டம், நாட்றம்பள்ளியில் இருந்து 13 கி.மீ தொலைவில் உள்ள திம்மாம்பேட்டை சுற்றுவட்டாரப் பகுதியில் திருப்பத்தூர் தூய நெஞ்சக் கல்லூரிப் பேராசிரியர் முனைவர் ஆ.பிரபு தலைமையில், சமூக ஆர்வலர் ராதாகிருஷ்ணன், முத்தமிழ் வேந்தன், மகேந்திரன், சந்திரசேகரன் ஆகியோர் சில தினங்களுக்கு முன்பு கள ஆய்வு மேற்கொண்டனர். அப்போது புல்லூர் காந்திநகர் எல்லையில் கற்திட்டை அமைப்புடன் கூடிய சதிக்கல் ஒன்றைக் கண்டறிந்தனர்.

இது குறித்து, பேராசிரியர் முனைவர் ஆ.பிரபு கூறியதாவது, ‘‘வாணியம்பாடி அடுத்த திம்மாம்பேட்டை பகுதியைச் சேர்ந்த சமூக ஆர்வலர்கள் மகேந்திரன், சந்திரசேகரன் ஆகியோர் அளித்த தகவலின் அடிப்படையில் இப்பகுதியில் நாங்கள் கள ஆய்வு மேற்கொண்டோம்.

அப்போது 4 அடி உயரமும் நான்கரை அடி அகலமும் கொண்ட மூன்று பலகைக் கற்களில் அமைக்கப்பட்ட சதிக்கல் இருப்பது கண்டறியப்பட்டது. புதர் மண்டியிருந்த அப்பகுதியினைச் சுத்தம் செய்து சதிக்கற்கல்லை தண்ணீர் கொண்டு கழுவித் தூய்மைப்படுத்தி ஆய்வு செய்தோம். அந்த பலகைக் கல்லில் வீரன் தன் வலது கையில் பிரம்மாண்ட போர் வாளும், இடது கையில் துப்பாக்கியினையும் ஏந்தியவாறு இருந்தார். அவரது கழுத்திலும், கைகளிலும் அணிகலன்களை அணிந்துள்ளார்.

இடையில் கச்சையும் அதனோடு சிறு கத்தியும் அந்த வீரர் வைத்துள்ளார். வீரனது அருகில், அவர் இறந்தவுடன் உடன்கட்டை ஏறிய அவரது மனைவியும் காட்சிப்படுத்தப்பட்டுள்ளார். அந்த பெண்ணின் வலது கையில் கள் குடத்தினை ஏந்திய நிலையில் அவர் உள்ளார். இடது கரத்தினை வீரனை நோக்கிக் காட்டியபடி உள்ளார். இது வீரர்கள் போர்க்களத்தில் போரிட்டு இறந்து சொர்க்கலோகம் சென்றார் என்பதை அறிவிப்பதாக உள்ளது.

பொதுவாக நடுகற்களில் வீரர்களோடு பெண்ணுருவங்களும் இடம்பெறும் போது அவற்றை சதிக்கல் என அழைப்பது வழக்கம். அந்த வகையில் இங்குள்ள பலகைக் கல் போரில் உயிரிழந்த வீரரையும், உடன்கட்டை ஏறிய அவரது மனைவியையும் நினைவுகூறும் விதமாக இந்த சதிக்கல் வடிக்கப்பட்டுள்ளது.

இறந்தவர்களை அடக்கம் செய்த இடத்தில் கற்திட்டை எனும் கல் கட்டுமான அமைப்பை ஏற்படுத்துவது பெருங்கற்கால மக்களின் வழக்கமாகும். அதனை நினைவுகூரும் விதமாக இங்குள்ள சதிக்கல் அமைந்துள்ளது. வரலாற்றின் அடிப்படையில், ஐரோப்பியர் வருகைக்குப் பிறகு துப்பாக்கி இங்கு அறிமுகமானது. அவ்வாறு அறிமுகமான துப்பாக்கியானது நம்மவர்கள் கரங்களுக்கு வந்து சேரப் பல்லாண்டுகள் ஆனது. ஐரோப்பியர் அவ்வளவு எளிதில் துப்பாக்கியினை நம்மிடம் கொடுக்கவில்லை. மேலும் அதிகாரம் படைத்த மன்னர்கள், தளபதிகள் மட்டுமே தொடக்க காலத்தில் துப்பாக்கியினைப் பெற்றிருந்தார்கள்.

அந்த வகையில், இந்த சதிக்கல்லில் வீரனின் கையில் துப்பாக்கி இருப்பதால், அந்த வீரர் ஒரு படைத் தளபதியாகவோ அல்லது குருநிலத் தலைவனாகவோ இருப்பதற்கு வாய்ப்புள்ளது. இதைத்தொடர்ந்து அந்நடுகல் குறித்து அப்பகுதி மக்களிடம் கேட்டபோது, ‘ஒரு காலத்தில் வழிபாட்டில் இருந்து பிறகு கைவிடப்பட்ட சதிக்கல் தான் இது’ என்றனர்.

இந்த சதிக்கல் 16 அல்லது 17ம் நூற்றாண்டின் இறுதிப் பகுதியைச் சேர்ந்ததாக இருக்க வாய்ப்புள்ளது. அதாவது, ஏறத்தாழ 400 ஆண்டுகள் பழமை வாய்ந்த வரலாற்றுச் சின்னமாகக் காட்சியளிக்கும் இந்த சதிக்கல் கேட்பாரின்றி புதர்மண்டிக் கிடப்பது வேதனைக்குரியதாகும். ஆகவே, மாவட்ட தொல்லியல் துறை இது போன்ற வரலாற்று சின்னங்களை பாதுகாத்து ஆவணப்படுத்த முன்வரவேண்டும் என்பதே எங்களின் கோரிக்கை’’ என்றார்.